Zarządzanie personelem a zarządzanie zasobami ludzkimi

Warto się zastanowić, jaka jest różnica między organizacją ról grupowych, a więc zarządzaniem personelem, a zarządzaniem zasobami ludzkimi. Podstawowe rozróżnienie polega na odmiennym podejściu do pracowników. Nie są oni traktowani jako siła robocza powodująca koszty, ale jako cenne zasoby, o które należy się troszczyć i które należy w sposób racjonalny spożytkować. Troska o ludzi, ich kształcenie, szkolenie i rozwój – to inwestowanie w zasoby firmy.

Tworząc definicję można byłoby powiedzieć, że zarządzanie zasobami ludzkimi to strategiczne podejście do kwestii motywacji i rozwoju ludzi, stymulowanie ich zaangażowania i poświęcenia, tak by realizując swe indywidualne ambicje i pragnienia przyczyniali się do sukcesu firmy.

Tak więc, aby funkcjonowanie w grupie odniosło pożądany skutek i aby postawiony cel został zrealizowany, nie można skupić się wyłącznie na dobrej organizacji i rozdzieleniu poszczególnych ról czy stanowisk w grupie. Trzeba zadbać także o to, aby osoby tworzące daną grupę czuły się w niej dobrze i miały świadomość prawidłowego spełniania swojej roli. Członek grupy – pracownik – musi czuć, że jego pozycja w grupie jest ważna, a grupa go docenia i docenia to co robi.

Analizując różnice pomiędzy zarządzaniem personelem a zarządzaniem zasobami ludzkimi, należy przyjąć następujące kryteria: planowanie (perspektywa czasowa), kontakt psychologiczny, systemy kontroli, stosunki kierownictwa firmy z pracownikami, preferowane systemy (struktury), kryteria oceny. I tak w przypadku zarządzania personelem planowanie mamy krótkoterminowe, kontakt psychologiczny stanowi podporządkowanie się, konsekwencja i sprawiedliwość, a system kontroli jest zewnętrzny. Z kolei stosunki kierownictwa firmy z pracownikami są pluralistyczne, kolektywne i nieprzychylne, mamy biurokratyczne i formalnie określone role, a kryteria oceny to dobra siła robocza = tania siła robocza, czyli dążenie do minimalizacji kosztów zatrudnienia. Zarządzanie zasobami ludzkimi dla odmiany ma charakter długofalowy i strategiczny, występuje zaangażowanie na rzecz firmy, elastyczność rozwiązań oraz skoncentrowanie na problemie. Jako system kontroli mamy samokontrolę, a stosunki kierownictwa z pracownikami są zindywidualizowane, o wysokim stopniu zaufania, nastawione na współpracę i rozwój. Role w grupie są elastyczne i ewoluujące, a zasoby ludzkie są maksymalnie wykorzystywane w myśl zasady, że dobre zasoby ludzkie to takie, które przynoszą firmie dużo korzyści.

Z kolei do podobieństw łączących te dwa pojęcia możemy zaliczyć następujące cechy:
– zarówno zarządzanie personelem, jak i zarządzanie zasobami ludzkimi wynikają z potrzeb ekonomicznych,
– oba systemy pragną zachować równowagę w realizacji potrzeb indywidualnych i zbiorowych oraz uważają za istotne rozwijanie pracowników nie tylko dla ich osobistej satysfakcji, lecz dla realizacji celów firmy,
– podobnie jak zarządzanie personelem, zarządzanie zasobami ludzkimi uważa za niezwykle ważne obsadzanie stanowisk właściwymi ludźmi, czyli dostosowanie zasobów ludzkich do wymagań organizacyjnych,
– oba systemy stosują te same metody selekcji, wyrażania uznania, doskonalenia, rozwoju i nagradzania.